یـــه وقــتـــایـــی دوس داری از قــصــد خـــودتــو بـــزنــی بـــه مــریــضــی تــا بـبـیــنــی طــرفــت چــقــد مــیـخــوادت ...اصــن
چــقــد بـــراش مهــمــی...خــودتــو خســتــه نشــون میـــدی ....شـبـیــه ادمــایــی کــه دارن درد میـکــشـن
مـیــشــی...یـکــاری مـیــکـنـی اون لــحـظــه جـلــو چـشمــش بـاشـی....دلــت مـیـخــواد بـیــاد کـنـارت...
بــابــودنـش حــالتــو بـهـتــر کــنــه...
بــا نــگــرونــی بـگــه چــی شــده...اصــن اون لحـظــه هــر دردی خـود به خــود فــرامــوش
مـیـشـه ...
امــا وای بــه اون روزی کــه ازش بـی تـفـاوتـی بـبـیـنــی...
دلـخــوشـیم همـیـنـا بـودن...
البته بودن... ولی حالا دیگه نه...